گزارشگران بدون مرز(RWB) گزارش تازهای از قتل، آدمربایی و دستگیری روزنامهنگاران در سراسر جهان در سال ۲۰۱۳ منتشر کرده است. سوریه رکورددار است: دستکم ۱۰ روزنامهنگار و ۳۵ شهروند روزنامهنگار امسال در سوریه کشته شدند (صرف نظر از ۷۱ مورد به ثبت رسیده)؛ ۴۹ روزنامهنگار ربودهشده (از مجموع ۸۷ نفر) و دهها نفردستگیر یا ناپدید گشتند.
ارقام شامل روزنامهنگاران خارجی و سوری است. اما این آمار به نظر بسیار محافظهکارانه است. چراکه تعداد زیادی از فعالان سوری که کار روزنامه نگاری میکردند، در این آمار به عنوان روزنامهنگاران حرفهای و یا حتی شهروند روزنامه نگار شناخته نشدهاند؛ هرچند آنان همواره هدف نیرو های امنیتی حکومت و در کنارشان شبه نظامیان و نیروهای مسلح (حزب الله لبنان وارتش عراقی المهدی)قرار داشتهاند. اما حتی این آمارهای محافظهکارانه برای گزارشگران بدون مرز کافی است تا سوریه را “گورستانی برای تهیه کنندگان خبر” بنامند.
همچنین نگاه کنید به گزارش پیشین RWB:
http://en.rsf.org/syrie-journalism-in-syria-impossible-job-06-11-2013,45424.html
گزارش اخیر حاکی از آن است که نیروهای امنیتی رژیم سوریه سرعت دستگیری روزنامه نگاران خارجی را “کند کرده است”؛ اما بیش از ۴۰ خبرنگار همچنان “در زندان های حکومتی به سر می برند و این، سوریه را به یکی از پنج زندان بزرگ جهان برای خبرنگاران تبدیل کرده است”. این در حالی است که، تعداد آدم ربایی خبرنگاران خارجی و سوری در مناطق ” آزاد ” ، که در آن روزنامهنگاران خارجی به طور فزایندهای توسط گروههای افراطی -مانند دولت اسلامی عراق و شام(ISIS)- مورد هدف بودهاند، افزایش یافته است. این گزارش اضافه میکند: “اما همکاران سوری آنها بیشتردر معرض این جریان بودند”.
لازم به ذکر است که اخیرا تظاهرات بسیاری در مناطق آزاد شده، بر ضد این ربایشها و دیگر اعمال سرکوبگرانه و جنایی ISIS، صورت پذیرفته که بسیاری از ناظران را بر این می دارد، نتیجهگیری کنند که مردم سوریه در حال حاضر در دو انقلاب زندگی می کنند: یکی علیه رژیم و دیگری در برابر گروههای افراطی از جمله ISIS.
منبع: http://en.rsf.org/71-journalists-were-killed-in-2013-18-12-2013,45634.html
نظر سردبیر:
در مورد سوریه، دعوت برای حمایت از خبرنگاران در برابر درگیریهای مسلحانه، مانند نامهای که خبرگزاریهای بین المللی و روزنامهها در اوایل ماه دسامبر امضا کردند، نمی تواند مصداق داشته باشد{۱}؛ جایی که شدیدترین خشونت ها و تبلیغات علیه به اصطلاح مخالفین دولت-از مبارزان آزادی گرفته تا کودکان بی گناه-صورت میگیرد. با این وجود، گزارشگران بدون مرز در گزارش ارائه شده خود به دبیر کل سازمان ملل در خواست کردند که بند۸ اساسنامه بینالمللی دیوان کیفری میبایست، اصلاح شود تا “حملات عامدانه به روزنامه نگاران، کارمندان رسانه و اعضای وابسته به آنها” به عنوان “جنایات جنگی” شناسایی شود.
این مسئله، کشورهای حامی سوریه (ایران و روسیه) را ،با توجه به مذاکرات ژنو، در این جنایات همدست و نهایتا مسئول میکند. باید در نظر داشت که وضعیت آزادی مطبوعات در ایران بهتر از سوریه نیست. بنا بر خبری از RWB، بیست روزنامه نگار، ۵۱ وبلاگ نویس و گزارشگر در سال ۲۰۱۳ به زندان افتادهاند. این در حالیست که ۱۲ نفر به علت فشارهای دولت، کشور را ترک کردهاند.
{۱}http://www.theguardian.com/media/greenslade/2013/dec