نخست وزیر ترکیه دو هفته پیش دسترسی به توییتر را در این کشور مسدود کرد. کمترین چیزی که میتوان در مورد این تصمیم گفت این است که اقدام آقای اردوغان به شدت فریبکارانه است زیرا خود او در این شبکه اجتماعی حساب کاربری دارد و کاربر بسیار فعالی نیز محسوب می شود. البته ما با این دست تصمیمها آشنا هستیم چون علیرغم فیلتر بودن شبکههای اجتماعی در ایران رئیسجمهور و برخی از اعضای کابینه او در توییتر (و گاهی هم فیسبوک) دارای حساب کاربری کتربری هستند و هر از چندگاه در مورد امور مملکتی توییتهایی هم مینویسند. در واقع حتی سه حساب کاربری مختلف (@Rouhani_ir, @HassanRouhani, @drRouhani)به نام آقای روحانی در توییتر وجود دارد که هرکدام دنبالکنندههای خودشان را دارند.
البته باید به این نکته هم اشاره کرد که آقای روحانی هنوز راه درازی در پیش دارد تا در توییتر به پای آقای اردوغان برسد، رئیسجمهور ایران در مجموع سه حساب کاربری که به نامش است حدود چندصدهزار دنبال کننده دارد در حالی که توییتهای نخست وزیر ترکیه توسط بیش از ۴.۱۸ میلیون نفر دنبال میشود. روحانی هم مانند بیشتر دولتمردان دنیا خودش حساب کاربریاش در توییتر را اداره نمیکند. طی ملاقات با گروه کوچکی از روزنامهنگاران در اجلاس جهانی اقتصاد در داوس که اوایل سال جاری میلادی برگزار شد – در جواب خبرنگاری که پرسید چرا در شبکههای اجتماعی رئیس جمهور از «پیامهای مهم و موثر» خبری نیست – روحانی اعتراف کرد این حسابهای کاربری توسط «دوستان» او اداره میشود و نه او(اینجا: http://time.com/1775/no-irans-rouhani-doesnt-tweet/). واضح است که دوستان اینجا تیم رسانهای رئیسجمهور معنا میدهد.
نظر سردبیر:
ممنوعیت توییتر در ترکیه سهشنبه گذشته (۳ آرویل ۲۰۱۴) توسط دادگاه عالی قانوناساسی این کشور مخالف با آزادی بیان شناخته و لغو شد. علیرغم اینکه مردم ایران به امید آزادیهای اجتماعی بیشتر (از جمله وعده دسترسی آزاد به شبکههای اجتماعی) به دولت جدید رای دادند تنها چیزی که در این راستا نصیبشان شد حساب کاربری چند دولتمرد است که میتوانند دنبال کنند. هرچند مردم در نهایت اغلب با روشهای مختلف از پس دور زدن این ممنوعیت بر میآیند اما این سوال همچنان باقیست که دولت کی قصد دارد به تعهد خود در این مورد عمل کند.