پس از حدود دوماه کشمکش سرانجام جیشالعدل روز گذشته اعلام کرد که چهار مرزبانان ایرانی را آزاد کردهاست. در بیانیه این گروه آمده که این تصمیم صرفا «در پاسخ به مطالبه علمای اهل سنت و در راستای نشام دادن حسننیت و انساندوستی» گروه اخذ شدهاست. پیکر جمشید دانایی فر پنجمین سرباز به گروگان گرفتهشده که در هفته گذشته توسط جیشالعدل اعدام شد نیز بناست به ایران تحویل داده شود. به نوشته رسانهها به نقل از مردم زاهدان از نخستین ساعات صبح دیروز صدای هلیکوپتر بر فراز شهر شنیده میشد و مولوی عبدالحمید، امام جمعه زاهدان نیز در صبح هنگام از شهر خارج شد تا –احتمالا– شخصا بر آزادی این سربازان نظارت کند.
فارس نیوز –خبرگزاری ایرانی وابسته به سپاه پاسداران – نخستین رسانه داخلی بود که خبر از آزادی این سربازان داد و سپس سایر رسانهها نیز خبری مشابه را منتشر کردند. تمامی این رسانهها بر نقش پررنگ علمای اهل سنت در آزادی این گروگانها تاکید کردند. مقامات ایرانی نیز ضمن تاکید بر به رسمیت نشناختن جیشالعدل و عدم مذاکره با آنها، آزادی گروگانها را حاصل تلاش علما اهل سنت دانستند، اما این ادعا چندان نزدیک به واقعیت به نظر نمیرسد.
چند روز پیش استاندار سیستان و بلوچستان از آزادی ۳۴ زندانی بلوچ خبر داد، هرچند اندکی بعد این خبر توسط مقامات تکذیب شد. بعلاوه منابع دیگر نیز علاوه بر تایید آزادی تعدادی از زندانیان بلوچ، خبر از توافقاتی بین طرف ایرانی و جیشالعدل دادهاند که منافع اقتصادی متعددی برای این گروه به همراه خواهد داشت.
نظر سردبیر:
بازگشت این سربازان جوان به کشور و نزد خانوادههایشان خبری است که پس از مدتها نگرانی، باعث شادی همه ایرانیان خواهد شد. واضح است که وقتی پای جان انسانها در میان است، مذاکره و امتیازدهی امریاست قابل دفاع، اما کتمان کردن حقیقت و دورغ گفتن به مردم در مورد اموری از این دست پذیرفتنی نیست. نبود اعتماد متقابل و عدم صداقت حکومت با شهروندان ایرانی به جیشالعدل این فرصت را دادهاست که تنها چند روز پس از اعدام یکی از گروگانها ژست انساندوستی و حسننیت بگیرد.
بعلاوه، سطر آخر بیانیه جیشالعدل اخطاریاست که باید آن را جدی گرفت: «در صورت عملی نشدن خواستههای گروه،ا ین آخرین اقدام در نوع خود نخواهد بود». آیا حکومت ایران نوع رفتار خود را با اقلیتها از جمله اقلیت سنی کشور تغییر خواهد داد تا دیگر شاهد چنین حوادث تلخی نباشیم؟ آیا جمهوریاسلامی دست از ماجراجوییهای خطرناک خود در خاورمیانه –سوریه، عراق، لبنان یا سایر کشورها– خواهد برداشت تا بروز فجایعی مانند این برای شهروندان خود و مردم این کشورها را متوقف کند؟